نقشه برداری علم و هنر جمع آوری، آماده سازی، ذخیره سازی، پردازش، مدیریت، تحلیل، تلفیق، بازیابی و انتقال داده های مکانی است. این داده ها می توانند شامل موقعیت، ارتفاع، شکل و ویژگی های اشیاء فیزیکی و مصنوعی روی زمین باشند.
انواع مختلفی از نقشه برداری وجود دارد که هر کدام برای کاربرد خاصی استفاده می شود ....
به نقشه بردار در موقعیت های مختلفی نیاز داریم، در اینجا چند نمونه آورده شده است ....
خدمات نقشه برداری در تمام مراحل یک پروژه ساختمانی، از ابتدا تا انتها، نقشی حیاتی ایفا می کنند. این خدمات تضمین می کنند که پروژه طبق برنامه و با در نظر گرفتن تمام الزامات قانونی و ایمنی اجرا شود
نقشه برداری هوایی و نقشه برداری زمینی دو روش رایج برای جمع آوری داده های دقیق در مورد زمین هستند. هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند که انتخاب روش مناسب را برای یک پروژه خاص به عوامل مختلفی از جمله وسعت منطقه، دقت مورد نیاز، بودجه و زمان بندی بستگی دارد.
نقشه برداری هیدروگرافی که به آن آبنگاری نیز گفته میشود، علم و هنر جمع آوری، اندازهگیری و نمایش اطلاعات مربوط به ویژگیهای فیزیکی آبها، از جمله کف دریاها، اقیانوسها، رودخانهها و دریاچهها است. این اطلاعات برای ناوبری دریایی، مهندسی ساحلی، مطالعات زیست محیطی و بسیاری موارد دیگر ضروری است.
اکوساندر دستگاهی است که برای اندازهگیری عمق آب با استفاده از امواج صوتی استفاده میشود. این دستگاه از یک فرستنده و یک گیرنده تشکیل شده است. فرستنده پالسهای صوتی را به سمت کف دریا ارسال میکند و گیرنده زمان لازم برای بازگشت پالسها را اندازهگیری میکند. با دانستن سرعت صوت در آب، میتوان از این زمان برای محاسبه عمق آب استفاده کرد.
سیستم موقعیتیاب جهانی یا جیپیاس (GPS) یک سیستم ناوبری ماهوارهای است که برای تعیین موقعیت و زمان دقیق هر نقطه روی زمین استفاده میشود. این سیستم از شبکهای از حداقل 24 ماهواره تشکیل شده است که به دور زمین میچرخند. هر ماهواره سیگنالهای رادیویی حاوی اطلاعات مربوط به موقعیت و زمان خود را ارسال میکند
سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) نقش مهمی در ساده سازی و افزایش دقت امور ثبتی ایفا می کند. این فناوری کاربردهای متعددی در این زمینه دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم
نقشههای UTM نوعی سیستم مختصات جهانی هستند که برای نمایش موقعیتهای دقیق نقاط روی زمین به کار میروند. این سیستم کره زمین را به 60 منطقه 6 درجهای (زون) تقسیم میکند و سپس هر زون را به شبکههای 100 کیلومتری مربعی (مربعات) تقسیم میکند. هر مربع دارای یک کد منحصر به فرد است که از آن برای شناسایی موقعیت دقیق یک نقطه استفاده میشود.